Członkowie Rady Sołeckiej
Imię i nazwisko sołtysa
Dane kontaktowe
1. Małgorzata Wieprzkowicz
Iwona
DŁUBAK
tel. 605 891 532
2. Joanna Sowa
3. Tomasz Jaślan
HISTORIA
LUBIESZEWO
Od 1945 r.
Wieś położona wśród lekko sfałdowanego krajobrazu moreny dennej, otoczona wzniesieniami, wśród których najważniejsza jest Góra Lubieszewska 47 m npm. 6 III1945 zdobyta przez oddz. radz. 3 A 1 FB i przekazana następnie władzom polski. We wsi zachowały się do dzisiaj, choć niezupełnie kompletne, zagrody chłopskie zbudowane w formie czworoboków. Układ ich jest następujący: frontem do głównej drogi (ulicy) prowadzącej przez wieś zbudowana jest stodoła podzielona na sąsiek i klepisko, które jest równocześnie wozownią oraz bramą wjazdową i wejściem dla pieszych. Do stodoły ściśle przylega po jednej stronie chlew, a po drugiej obora. Czworobok budynków zamyka dom mieszkalny. Tego typu budownictwo wiejskie spotkać można jeszcze w niektórych wsiach w okolicach Gryfic i Kamienia Pomorskiego. Wieś daje się także poznać z niezwykle interesujących odkryć pochówków książęcych. Badania archeologiczne prowadzone przez Muzeum Pomorza Zach. w Szczecinie w latach 1964 – 1969 potwierdziły tutaj jedno z nielicznych źródeł wiedzy o formach osadnictwa otwartego na ziemiach Polski starożytnej. Lubieszewo słynie z lokalizacji 6 grobów, tzw. książęcych z wczesnego okresu wpływów rzymskich oraz z pochówków szkieletowych w komorach drewnianych obłożonych kamieniami pod kurhanami, bogato wyposażonych w importy. Wieś w 1945 r. zaludniona została głównie przez przybyszów z kresów wschodnich, z miejscowości Hińkowce i Myszkowce z pow. Zaleszczyki, woj. tarnopolskie. Taki stan rzeczy powodował, że nie było żadnych konfliktów wśród mieszkańców wsi. W roku 1945 uruchomiona została szkoła, jedna z pierwszych w pow. gryfickim. Zorganizował ją nauczyciel Marian Szczepański. Szkoła z klasami I-IV ulega likwidacji w 1978 r. Długoletnim nauczycielem i kierownikiem szkoły był Tadeusz Rusinkiewicz. Krótki epizod miała we wsi założona tu spółdzielnia produkcyjna (1953 r.), w następnych latach kółko rolnicze, które zrzeszało wszystkich gospodarzy wsi. W 2010 r. było tu 25 budynków mieszk.
NAZWA: 1303 Lubesave, nazwa dzierżawcza, osobowa, od wyrazu ljub, lubić, od imienia Luba, z przyrostkiem in- liczne nazwy tego typu w różnych odmianach na ziemiach pol./słow. Nazwa niem. jest formą zgermaniz. nazwy słów.
Źródło: Gryfice. Dzieje Miasta, praca zbiorowa pod redakcją Tadeusza Białeckiego, wyd. Urząd Miasta Gryfice, Uniwersytet Szczeciński, Oficyna Wydawnicza Archiwum Państwowego w Szczecinie „Dokument”; Szczecin 2013; s. 581.
